De moderne vorm van landjepik

Sinds een aantal jaren kopen bedrijven op grote schaal grond in derdewereldlanden, vooral in Afrika, maar ook in Latijns-Amerika en Zuidoost-Azië. Het opkopen van grond door buitenlandse investeerders wordt land grabbing of landjepik genoemd.Vooral landen als China, India en Saudi- Arabië doen aan land grabbing, maar er zijn ook Europese bedrijven die grond in ontwikkelingslanden kopen voor hun eigen productie. Door een groeiende bevolking of een ongeschikt klimaat zijn deze bedrijven niet in staat in eigen land aan de steeds grotere vraag naar voedsel en biobrandstoffen te voldoen.

In het onderstaande filmpje legt   uit waarom land grabbing een groot probleem is en welke invloed wij in het westen kunnen uitoefenen.

Verlies voor de lokale gemeenschap
De grond in ontwikkelingslanden die in de afgelopen tien jaar gekocht is door bedrijven, zou  . In de afgelopen tien jaar is een gebied   opgekocht door bedrijven uit rijke landen. Arme boeren en hun families worden vaak van hun land verdreven en zo beroofd hun inkomsten. Voor dit verlies krijgen de boeren meestal geen compensatie. Daarnaast verliezen de lokale boeren ook hun belangrijkste bron van voedsel, omdat de gewassen die verbouwd worden op de opgekochte grond, bedoeld zijn voor de export. Ook wordt veel land gebruikt voor het verbouwen van biobrandstoffen, zoals maïs en suikerriet. Het continent waar honger een groot probleem is, krijgt in de komende jaren dus te maken met een nog groter tekort aan voedsel.

Voordelen worden niet goed benut
In de meeste Afrikaanse landen ontbreekt een goede infrastructuur en zijn moderne technologieën niet voorhanden. De komst van buitenlandse investeerders met veel geld kan daar verandering in brengen. Investeringen brengen economieën op gang en bedrijven uit rijke landen nemen moderne technologieën en kennis met zich mee. De productie kan hierdoor verhoogd worden, waardoor de werkgelegenheid zal toenemen. Helaas denken buitenlandse investeerders vaak alleen aan hun eigen belang en niet aan dat van de lokale gemeenschappen. Hierdoor profiteren lokale boeren niet van een hogere voedselproductie en is er geen economische vooruitgang.

Foto door  .

Bronnen:
Oxfam Novib,  The Guardian,  NOS,