Nepal dag 3 – Fair trade thee, hoe zit het eigenlijk?

Geschreven door Eefje de Gelder

Vandaag hadden we een fantastische ervaring tijdens ons bezoek aan twee theeproducenten. Het meest ideale verhaal klinkt natuurlijk als volgt:

“Fair trade boeren zijn ontzettend gelukkig met het extra geld dat ze ontvangen voor de thee die ze produceren; de kinderen gaan tegenwoordig naar school; en ó wat zijn ze blij met de biologische landbouw die hen bergen met extra winst oplevert. We moeten dus vooral deze fair trade boeren ondersteunen. Met een voldaan gevoel zijn we vandaag weer naar ons hotel gegaan.”

Is dit de realiteit? Niet bepaald. Als er namelijk iets was wat we voor mijn gevoel vandaag niet kregen, is het antwoord op de vragen die we hadden. Sterker nog, de vragen over de werking van fair trade waarvoor we op reis zijn, worden met de dag ingewikkelder. Vandaag gingen we namelijk op bezoek bij twee theeproducenten. Het contrast had niet groter kunnen zijn tussen de twee bezoeken.

Tijdens de eerste ontmoeting werden we ontvangen door een groep mannen en vrouwen die op kleine schaal biologische thee verbouwen. Het gesprek verliep erg ontspannen, al werden onze vragen in eerste instantie wel vooral door mannen beantwoord. Na wat opmerkingen van onze kant werden de vrouwen vervolgens halverwege het gesprek op de eerste rij gezet, waardoor ze meer gestimuleerd werden om deel te nemen aan het gesprek. Een interessant feit is dat deze boeren niet bij een fair trade gecertificeerde organisatie zijn aangesloten, omdat dit te kostbaar is. Ze zijn echter wel aangesloten bij het in onze eerste blog genoemde  .

Terwijl we genieten van de zon kopen we allemaal een pakje thee voor het thuisfront. Tot groot genoegen van de boeren: voor hen is een grotere afzetmarkt nodig om meer inkomsten te krijgen. Ook kan wat extra promotie in Nederland natuurlijk geen kwaad!

Het tweede gesprek verloopt (letterlijk en figuurlijk) iets minder zonnig. We worden ontvangen op een uitgestorven terrein met een aantal prachtige, grote gebouwen. De eigenaar leidt ons naar een kamer waar we opnieuw onder het genot van een kopje thee onze vragen (aan alleen hem) kunnen stellen. Hij focust op het groeperen van boeren in kleine coöperaties om hun positie te versterken. Ook leidt hij boeren op in het verbouwen van biologische thee en heeft diverse bio-certificeringen. Hij is echter niet fair trade gecertificeerd.

Klinkt goed, toch? Bibberend van de kou –het is nogal mistig geworden- vertrekken we toch met een onbestemd gevoel. Ook al schetste hij het beeld dat hij het beste met de boeren voor had, toch liet hij mij met een aantal vragen achter. Waarom was er niemand van de producenten aanwezig? Waarom kan hij niet concreet vertellen wie de eigenaar is van het land? Waarom heeft hij een beeld van een theeplukkende vrouw met een enorm decolleté midden op zijn binnenplaats staan? In Nepal is het om religieuze redenen ‘not done’ om te veel van je lichaam bloot te geven. Een beetje apart…

Zijn al onze vragen beantwoord? Nee, nog lang niet. Toch een stukje wijzer geworden vandaag, bestellen wij nog een kopje thee. Morgen een nieuw verhaal!