Gastblog Bangladesh & India #5: terugblik op mijn reis
Het eerste wat ik dacht toen ik weer in Nederland was, was ‘wat is het hier groen!’ In India waren er namelijk veel droge vlaktes. Na 23 uur vertraging op Mumbai Airport mocht ik eindelijk ons koude kikkerlandje weer ontmoeten. Hoewel, de dag waarop ik terug kwam viel het gelukkig nog mee, daarna werd het wel erg snel kouder! Voor mijn gevoel heb ik de Nederlandse herfst helemaal gemist.
Wat ik in India tijdens mijn stage geleerd heb, is dat een duurzame kledingindustrie toch mogelijk is
Ik ben heel blij dat ik weer in Nederland ben, maar ik mag ook zeker terugkijken op een leerzame tijd. Vóór mijn stage was ik vooral gefocust op de slechte dingen in de kledingindustrie, zoals kinderarbeid en slechte arbeidsomstandigheden. Dat heb ik in Bangladesh met eigen ogen gezien. De druk van de merken en de consumenten was heel goed te merken. Wat ik echter in India tijdens mijn stage geleerd heb, is dat een duurzame kledingindustrie toch mogelijk is. Ook grote, bekende merken zijn hierin geïnteresseerd. Het is belangrijk om deze merken te laten weten dat ze goed bezig zijn in plaats van altijd met de vinger naar hen te wijzen – of je moet ze laten zien hoe het goed kan. Tijdens de interviews in Bangladesh hoorden we dat helemaal geen kleding kopen voor nog meer drama’s zorgt, omdat de kledingarbeidsters dan geen werk meer hebben. Het is dus enorm belangrijk dat de merken die het goed doen, ook zeker laten weten dat ze goed bezig zijn en dat we kleding bij hen kopen om hen te supporten.
Wat ik verder heb geleerd, is dat Nederlanders vaak individualistische ik’s zijn. In India is het heel normaal om tijdens langere reizen met openbaar vervoer gezellig een praatje met een onbekende te beginnen. Terwijl de meeste mensen in het Nederlandse OV-verkeer hun oordopjes in doen en een telefoon of laptop voor zich nemen en zich van hun medereizigers afsluiten. Misschien kunnen wij in Nederland nog wel iets van leren van onze Indiase vrienden. Want eigenlijk is het best gek: sociaal bezig zijn door middel van What’s App of Facebook, terwijl er veel mensen om je heen zitten. Niet dat je per se tegen iedereen hele verhalen moet ophangen in het OV, maar doe eens een keer geen oordopjes in en laat je telefoon eens in je jaszak zitten. Laat WiFi in de trein eens voor wat het is, dan sluit je je in ieder geval niet af van je medereizigers, zoals ook in India meer het geval is.
Hierboven staan nog een paar foto’s van een basisschool die gebouwd is door de fair trade premium dat de boeren krijgen die zijn aangesloten bij mijn stagebedrijf.
Dit was mijn laatste blog alweer over mijn reis naar Bangladesh en India. Ik vond het erg leuk dat ik voor jullie mocht schrijven. Ik heb ervan genoten en hopelijk jullie ook!
नमस्ते (spreek uit: Namasté)
Jantine
